10 maart was een belangrijke dag in de onderhandelingen tussen de vakbonden, de minister van Binnenlandse Zaken en de minister van Justitie. Voor de definitieve resultaten verwijzen we naar onze website www.acod-lrb.be, rubriek Info Politie. Momenteel geven de voorgestelde ingrepen geen enkele garantie dat de veiligheidsproblematiek in de toekomst een oplossing krijgt. Nu al lijkt dit meer op een politiek spelletje tussen de meerderheidspartijen. Enkele voorstellen van de overheid in het sociaal overleg zijn totaal onaanvaardbaar.

Dat het geweld tegen politiemensen wel degelijk toeneemt, blijkt uit een antwoord van minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom. In 2008 werden 156 politieambtenaren van de federale politie het slachtoffer van geweld. Dit zorgde voor 1593 dagen arbeidsongeschiktheid. Cijfers met betrekking tot de lokale politie zijn niet onmiddellijk voorhanden. Een strafverzwaring voor deze ingrepen (wetsvoorstel Dirk Claes) kan een aanzet zijn om de afschrikkingsgraad te verhogen, maar zal falen zolang de strafuitvoering niet beter georganiseerd wordt. De voornemens van de minister van Justitie Stefaan De Clerck om dit euvel te verhelpen, worden telkens versmacht in de mallemolen van de administratie.

We kunnen ook niet voorbijgaan aan de dubieuze houding die sommige rechtbanken aannemen. Positief is het initiatief van het Gentse gerecht om kleine criminelen, van wie de schuld niet kan worden betwist, binnen de maand voor de rechtbank te doen verschijnen in bijzondere zittingen (Het Laatste Nieuws, 6 maart 2010). We stellen ook vast dat de Brusselse rechters justitieminister De Clerck in een open brief bekritiseren (De Morgen, 6 maart 2010). Zonder de beginselen van Montesquieu over de scheiding der machten in vraag te stellen, moeten middelen gezocht worden om het justitieel beleid vastgelegd door de bevoegde minister, meer draagkracht te geven. Dat ook hier budgettaire overwegingen een rol spelen, zullen we zeker niet ontkennen.

De voorgestelde maatregelen zullen geen invloed hebben op het tekort van 750 personeelsleden in de Brusselse zones en het personeelstekort binnen de federale politie. Terecht eisen we dan ook dat de maatregel van het niet vervangen van 600 federale personeelsleden die in 2010 en 2011 met pensioen gaan, ongedaan wordt gemaakt. Het rapport 'Evaluatie 10 jaar politiehervorming' stelt duidelijk dat een jaarlijkse instroom van nieuwe politiemensen op peil moet worden gehouden. Het jaarlijks aantal aanwervingen moet 1450 bedragen om het personeelsdeficit op korte termijn tot redelijke normen te reduceren.
Hoopgevend is dat de minister van Financiën Didier Reynders bij de budgetcontrole van einde maart, geld ter beschikking wil stellen voor veiligheid. Hij denkt hierbij aan politie en brandweer (Le Soir, 5 maart 2010). In die zin komt hij tegemoet aan de vraag van de minister van Binnenlandse Zaken die meer geld eiste voor politie bij de begrotingscontrole (De Morgen, 8 maart 2010).

Recentelijk antwoordde de minister van Binnenlandse Zaken dat in 2008 aan inconveniënten voor de overuren van de personeelsleden van de federale politie 59.344.335,92 euro werd uitbetaald. Het is duidelijk dat een pak overuren te wijten zijn aan personeelstekorten. Dat geld kan beter besteed worden om aanwervingen te doen. De oorlog verklaren – zoals sommigen doen – aan de gerechtelijke zuil heeft hier geen zin. Belangrijker is de vaststelling dat bij geen aangepast personeelsbeleid, het failliet dreigt van de FGP’s.

Wat de behandeling van de diverse eisencahiers betreft, willen we hier even stilstaan bij het voorstel van de overheid om de referentieperiode uit te breiden van twee naar vier maanden. Dit is totaal onaanvaardbaar voor ACOD, omdat dit de poort opent naar het misbruik maken van de personeelsleden. Veel van hen hebben nu al geen sociaal leven meer. En de huidige problemen blijven ook met een referentieperiode van vier maanden bestaan.
Naar aanleiding van onze eis om de wijkwerking en het statuut van de wijkinspecteur te herbekijken, ontvingen we het rapport ter zake van de Vaste Commissie van de Lokale Politie van België. In een volgende Tribune komen we hierop in detail terug.

Tot slot willen we duidelijk stellen dat de aantasting van het stakingsrecht van anderen, zoals de cipiers, de problemen binnen de politie niet zullen verhelpen. We volgen hierin de minister van Justitie dat de verplichting dat de politie bij staking in de gevangenissen de taken dient over te nemen, niet in vraag mag gesteld worden (De Morgen, 8 maart 2010). Wel is het noodzakelijk dat de onderrichtingen hierover worden opgevolgd. We zeggen dus duidelijk 'neen' tegen eisen die het stakingsrecht aanvallen.

Eric Picqueur