Op 5 november brak in Vlaams-Brabant een staking uit. Ongeveer 800 personeelsleden van zowat elke stelplaats van De Lijn in de rand rond Brussel legden het werk neer, voor zo lang als nodig. Omdat een verzoeningspoging met de directie op 12 november op niets uitdraaide, riep de ACOD op tot een algemene staking bij De Lijn over heel Vlaanderen op 13 november. De problemen voor het personeel zijn gekend en slepen al lang aan, maar oplossingen blijven uit. Waarover gaat het?

Vakantie in het honderd

Veel chauffeurs stelden hun vakantie uit om het grote tekort op te vangen. In oktober beloofde de directie dat het personeel zijn vakantiedagen nog voor het einde van het jaar zou kunnen opnemen. De nieuw aangeworven chauffeurs zouden die vakanties kunnen opvangen. Maar nu blijkt dat de vakantieaanvragen toch systematisch geweigerd worden. In enkele gevallen kregen werknemers zelfs te horen dat hun aanvragen nooit op de planningsdienst terechtgekomen zijn, terwijl de betrokkenen het bewijs in de hand hebben dat dit wel het geval is. 

Structurele problemen

Voor de reorganisatie werd de planning opgemaakt door een team in de stelplaatsen zelf. Vandaag regelt een planningsteam de gehele Brusselse rand en is er een tekort aan ervaren planners. Zo ontstaan er fouten waarvan de chauffeurs telkens weer het slachtoffer zijn. Foute opdrachten, geen vervangingen die kunnen worden ingezet, personeelstekort, geen oplossing voor uitval door ziekte, rustdagen niet in orde, beloofde verlofdagen die niet worden toegekend, afgeschafte ritten en noem maar op. Meer dan genoeg om optimale dienstverlening onmogelijk te maken in de regio. In het kaderstuk leest u meer over de twijfelachtige noodoplossing die De Lijn voor dit probleem bedacht heeft.

Loonadministratie loopt fout

Daarenboven werken foutieve berekeningen van loon, vergoedingen en terugbetalingen irritaties in de hand. De nalatigheid van de directie om de nodige papieren voor de mutualiteiten in orde te brengen, zorgt ervoor dat langdurig zieken soms twee tot drie of vier maanden geen basisinkomen hebben. Het probleem werd al vaak aangekaart, maar het blijft voortduren.

Respect voor protocol

Dat de woordvoerder van De Lijn in de media verkondigde dat dit een ‘spontane of wilde actie’ was, deed de gemoederen in het geheel niet bedaren. Dat wij via de media moesten vernemen dat de directie ons zou vragen waarover de staking eigenlijk gaat, tart bovendien alle verbeelding.

Geheel volgens het protocol ‘Sociale vrede’ werd immers weken voor deze actie een stakingsaanzegging ingediend en vond er een verzoeningsvergadering plaats op 24 oktober. Tijdens dit overleg werden afspraken gemaakt en beloften gedaan, die werden vastgelegd in een verslag. Wij gaven het engagement enige tijd om haar engagementen te vervullen.

Op 5 november stelden wij helaas vast dat de beloften in het geheel niet werden nagekomen, en werd het werk neergelegd.

Techniek eveneens in actie

Ook bij in de technische diensten werd gestaakt wegens de algemene ontevredenheid en het gebrek aan structuur waardoor de technici gewoonweg aan hun lot worden overgelaten. Ook zij hadden hierover al eerder syndicaal overleg met de leidinggevenden, wat tot op heden niet tot de gewenste interventie van het management heeft geleid. Op de werkvloer is er geen verbetering merkbaar.

Rita Coeck

Zogezegde oplossing voor chauffeurstekort

De Lijn bevestigde ons op 30 oktober haar eerder uitgesproken intentie om de gevolgen van het personeelstekort in Vlaams-Brabant op te lossen.

Het management herschikte vanaf 4 november tijdelijk het aanbod in de vervoerregio Vlaamse rand als oplossing voor het dagelijks wegvallen van ritten wegens gebrek aan chauffeurs en verminderde de frequentie op bepaalde lijnen van vijf naar vier bussen per uur. De Lijn beoogde hierdoor beter te scoren op het vlak van betrouwbaarheid bij de gebruikers.

ACOD TBM heeft grote twijfels bij deze ‘oplossing’. Reizigers zullen inderdaad voortaan niet meer in onzekerheid vertoeven of de bus er zal doorkomen of niet, maar zij zullen vanaf nu gewoon zeker van zijn dat hun bus niet meer zal opdagen. Vandaag niet, morgen niet en de volgende weken ook niet.

Het is onvoorstelbaar dat De Lijn voor zichzelf heeft beslist dat dit een nobele ingreep is. De vereniging TreinTramBus en ACOD TBM hebben daar een heel andere mening over. Dit is geen oplossing.

Wij stellen ons de vraag of de voorziene frequentie van vijf bussen per uur ooit nog wel terug hersteld zal worden. Of zal De Lijn aan de haltes een bordje met het opschrift ‘Om alle klachten over onze service te vermijden, bieden wij vanaf heden geen service meer’?

 

Dit artikel verscheen in Tribune 75.11