Na enkele weken van pensioenvoorstellen vanuit verschillende politieke partijen, lanceerde ook minister van Pensioenen Karine Lalieux haar pensioenplan in de pers. Wat vind je van haar ideeën?

Chris Reniers: “Het pensioenplan van minister Lalieux bevat alvast voor de ACOD weinig wereldschokkende voorstellen. Uit de ballonnetjes die verschillende politieke partijen tijdens de zomer oplieten en uit wat ik uit dit eerste plan van de minister kan opmaken, lijkt het mij dat de discussie eerst en vooral zal focussen op het minimumpensioen en het aantal jaren dat gewerkt moet worden om een volledige loopbaan te bekomen. Wat dat laatste betreft, stelt de minister een loopbaan van 42 jaar voor iedereen voor, wat een interessante discussie kan opleveren.”

Welke aandachtspunten heeft de ACOD in het pensioendossier?

Chris Reniers: “Voor ons is het vooral belangrijk dat er voldoende overgangsregelingen blijven bestaan en dat het ambtenarenstatuut behouden blijft. Wij willen voorts een pensioenleeftijd op 65 jaar, een oplossing voor de zware beroepen, substantiële pensioenen van minstens 1500 euro per maand en een langetermijnplan om de pensioenen betaalbaar te houden. Die betaalbaarheid en zekerheid van pensioenen is belangrijk. Jongeren en wie afdraagt voor z’n pensioen moet immers de zekerheid hebben dat er op het einde van de rit nog een waardig wettelijk pensioen bestaat. Dat garandeert de solidariteit tussen de generaties. Als die zekerheid verdwijnt, dreigt op termijn die eerste, wettelijke pijler uitgehold te worden ten voordele van het aanvullend pensioen via de werkgever, de tweede pensioenpijler, en het persoonlijk pensioensparen, de derde pensioenpijler. Dat moeten we vermijden.”

Het spervuur van voorstellen zorgde al meteen voor de nodige animositeit in de politiek. Het belooft een moeilijke discussie te worden.

Chris Reniers: “Premier De Croo heeft beslist het dossier momenteel nog even in de diepvries te steken, zodat tussen verschillende partijen in de regering een soort van consensus kan gevonden worden. De standpunten liggen echter zoals gewoonlijk ver uit elkaar. Bovendien is het ook niet zo dat, hoewel het plan van minister Lalieux geen zware pensioenmaatregelen aankondigt voor ambtenaren en werknemers uit de privé, , dat niet het geval zal zijn eens de regering een akkoord bereikt. Waakzaamheid is dus geboden!”

September en oktober staan ook traditioneel in het teken van de regeerverklaringen. Hou je je hart vast voor scherpe besparingsplannen?

Chris Reniers: “Het voorbije jaar is er terecht veel geld uitgegeven aan het bestrijden van de coronapandemie en aan de problemen met de watersnood in Wallonië. Er gaan dus veel stemmen op om de overheidsfinanciën opnieuw in evenwicht te brengen. Op zich is dat een nobele zaak, maar het kan toch niet de bedoeling zijn opnieuw over te gaan tot een rigide besparingsoperatie, waarbij vooral weer de openbare diensten zullen getroffen worden en waarbij we bij de volgende ramp opnieuw moeten vaststellen dat die niet in staat zijn performant op te treden als gevolg van diezelfde besparingen?

Het budget van het land moet beheerd worden zoals dat van een gezin. Een jojo-effect is uit den boze. Je kan niet het ene jaar niets uitgeven en het andere jaar te veel. Je moet een investeringspolitiek voeren op lang termijn. Investeren in sociale zekerheid en openbare diensten zijn daarin prioritair voor de ACOD. Alleen zo kan je de geloofwaardigheid van de politiek herstellen. Iedere keer balonnetjes oplaten, stevige verklaringen afleggen en de schuld van wat er fout loopt op iemand anders steken, brengt niets bij!”

Het weerhoudt de N-VA er alvast niet van om al op de nationalistische trommel te roffelen voor de verkiezingen van 2024.

Chris Reniers: “De scherpe uithalen van de N-VA wijzen er enkel op dat het besef groeit dat ze uiteindelijk toch niet zo relevant zijn als ze zelf dachten. Op economisch vlak volgen ze gewoon een donkerblauw parcours, maar veel vernieuwends is daar niet aan. Vlaanderen is er niet beter van geworden en België ook niet. Met de verkiezingen van 2024 in het vooruitzicht, is het te hopen dat de N-VA met haar toekomstvisie op België geïsoleerd raakt. Het is immers gevaarlijk wanneer politieke partijen een alliantie aangaan op basis van een gelijkaardige agenda maar met een verschillend einddoel. Dat kan nooit in het belang van het land zijn.”