De Vlaamse social profit is een sector met vele gezichten. De 100.000 Vlaamse werknemers van de sector werken in beschutte werkplaatsen, kindercrèches, jeugdzorg, musea… je komt ze overal tegen. Ook binnen het ABVV zitten ze wat verspreid, zowel bij de BBTK, de AC als bij de ACOD. Begin mei zakten ze allemaal samen af naar Blankenberge om dezelfde eisenbundel goed te keuren.

De drie centrales trekken namelijk wél aan hetzelfde zeel. Een krachtig signaal aan de Vlaamse regering en aan de andere vakbonden: het ABVV is ondertussen een volwassen speler geworden in de sector. De drie verantwoordelijke secretarissen Laurette Muylaert (ACOD Cultuur), André Langenus (BBTK) en Werner van Heetvelde (AC) maakten aan de 300 aanwezige militanten duidelijk wat de eisen waren en waarschuwden dat ze zich moeten opmaken om opnieuw op straat te komen om die eisen te ondersteunen. Dit is namelijk een sector die luid moet roepen om gehoord te worden.

De eisenbundel bevat drie grote krachtlijnen: koopkracht, tewerkstelling en kwaliteit van het werk, maar wil ook eindelijk werk maken van enkele pijnpunten in de sectoren. André Langenus maakte duidelijk waarom het ook in tijden van crisis nodig is om iets aan de (lage) verloning in de sector te doen: “In een maatschappij die vergrijst, zullen we als samenleving wel moeten inzetten op meer zorg. Precies in de sector die dat waar moet maken, de social profit, gaan er in de komende jaren zelf heel wat werknemers met pensioen. Het is tijd om iets aan de instroom te doen, jongeren warm te maken om in de social profit te stappen én te blijven.” Vooral dat laatste is belangrijk, zo voegde hij toe: “Beter loon, zoals een reële dertiende maand en een verhoging van de startlonen, is daarvoor een noodzaak.”

Dat bracht Werner van Heetvelde meteen bij de tweede krachtlijn: tewerkstelling. “We horen het de Vlaamse regering graag zeggen dat ze een investeringsregering wil zijn. Voor ons betekent dat duidelijk: kiezen voor meer jobs. En van elke job die in de social profit wordt gecreëerd, profiteert iedereen: enkel met meer werknemers kunnen de wachtlijsten worden aangepakt, kan er betaalbare kinderopvang worden gecreëerd en kunnen we ons klaarmaken voor de onvermijdelijke vergrijzing.” Daarnaast moet meer tewerkstelling in de sociale economie (nieuwe) mogelijkheden geven aan kansengroepen om een fatsoenlijke job en dito inkomen te krijgen.

Laurette Muylaert voegde er terecht aan toe dat investeren in jobs in de culturele sector ook een puur economisch voordeel heeft: elke job in de socioculturele sector zorgt onrechtstreeks voor drie andere banen. Ook de Vlaamse jobkorting kreeg ervan langs: “Voor de helft van het bedrag dat daaraan werd gespendeerd, hadden 10.000 nieuwe werknemers aan de slag kunnen gaan.”

Kortom, werk aan de winkel voor de volgende Vlaamse regering. De eisenbundel hebben ze alvast: die werd meteen meegegeven aan de Vlaamse minister van Mobiliteit, Sociale Economie en Gelijke Kansen Kathleen van Brempt, die aanwezig was op de bijeenkomst. Hopelijk probeert ze haar collega’s te overtuigen.