We staan aan de vooravond van onze reactiedag op 10 oktober 2017. Voor onze sectoren was in staking gaan geen voor de hand liggende keuze. Staken betekent immers dat we onze dienstverlening ten aanzien van de burger moeten opschorten.

De reactie die zo’n staking oproept is immens. Afgaande op bepaalde reacties zou je haast denken dat we dit land in het faillissement storten. Ook de analyses van sommige journalisten en commentatoren zijn bijna grotesk. Ze nemen klakkeloos de propaganda van deze regering over en kijken niet verder dan hun neus lang is.
Als één dag hapering in de openbare dienstverlening al zo’n zware gevolgen heeft, wat dan als die dienstverlening afgebouwd of stopgezet wordt? Wat als openbare diensten niet langer staan voor ‘open’ en ‘toegankelijk’, voor ‘neutraal’ en ‘betaalbaar’? Dat is nochtans de natte droom van deze regeringen, die uiteindelijk de werkgevers zijn van de personeelsleden die werken in de openbare diensten.

Meer besparingen, minder investeringen, minder personeel…. Dat is de oorzaak van de malaise bij vele openbare diensten.
Zo zijn er bij De Lijn wel investeringen in hybride trams en bussen, maar bespaart men tegelijk op exploitatie, waardoor er dus onvoldoende personeel is.
Ook bij de NMBS en Infrabel kan de organisatie stukken beter en zijn het personeel én de reizigers de dupe. Veiligheid gaat nu eenmaal samen met voldoende, goed opgeleid personeel.
Het gevangeniswezen kan zelfs op normale dagen – bij volzet kader – niet voldoen aan de normen opgelegd door de Raad van Europa. Het kader is echter nooit volzet en de dienstverlening kan enkel maar op een min of meer aanvaardbare manier draaien dankzij de onophoudelijke inzet van de cipiers. Hen nu straffen met minimale dienstverlening en opeisingen, is eigenlijk het stakingsrecht beknotten.
Besparingen in het onderwijs en de gezondheidszorg, in de energiesector, in de administraties, in de cultuursector, bij de lokale besturen, in de kinderopvang en de ouderenzorg… het raakt de burger in zijn portemonnee en hypothekeert de toekomst van onze kinderen.
En deze regeringen hebben nog meer in petto: de afbouw van het arbeids- en pensioenstatuut, geen modernisering, geen projecten op lange termijn, maar pure besparingen.

Dat niemand getroffen wordt door deze besparingen, zoals bepaalde politici van regeringspartijen graag herhalen, is een pertinente leugen! Mensen raken pensioenrechten kwijt, verliezen maandelijks geld en moeten veel langer werken – zonder sociaal vangnet voor als het niet langer lukt.
In de openbare diensten verliezen we nu al 20.000 arbeidsplaatsen en komen 50+ers ook niet meer aan de bak.
De nieuw aangekondigde vermogensheffing van de regering Michel is een farce – net als al haar andere voorgaande initiatieven om het kapitaal en de vermogenden eerlijker belastingen te doen bijdragen. Wie daar nog een sociale zaak in ziet, is ziende blind.

Dus ja, de ACOD reageert morgen. Wij kunnen het ons niet veroorloven aan de zijlijn te blijven staan. Wij kunnen het ons niet veroorloven te doen alsof we het beleid kunnen veranderen door onderhandelingen met een regering die doof blijft voor al onze kritische en terechte kanttekeningen.
Een duidelijk signaal was nodig en daarvoor wil ik iedereen die morgen helpt onze reactiedag een succes te maken, van harte bedanken. Het is niet gemakkelijk, maar kameraden, men zal van ons en van de ACOD niet kunnen zeggen dat we lijdzaam toekijken en dat nadien moeten betreuren. Steun onze reactiedag en make openbare diensten great again!