Hoewel De Lijn een Vlaamse materie is, ondervindt het personeel toch een aanzienlijke impact van de beslissingen op federaal niveau. We kijken dan vooral naar pensioenen en arbeidsrecht, maar ook zeker niet onbelangrijk: sociaal overleg.

Neem nu het arbeidsrecht. In het regeerakkoord spreekt men over ‘modernisering’ van het arbeidsrecht. Wij lezen hier echter ‘flexibilisering’. Onderstaande zaken moeten we de volgende jaren zeker in het oog houden.

- Annualisering van de arbeidsduur: de gemiddelde wekelijkse arbeidstijd wordt over een referentieperiode van één jaar berekend, in plaats van per week. Dit kan grote gevolgen hebben voor premies, overloon en tewerkstelling.

- Afschaffing minimale wekelijkse arbeidsduur: dit is de deur openzetten voor hamburgerjobs waartegen wij de afgelopen jaren hard hebben gestreden. De minimale grens van arbeid wordt wel behouden op drie uur, maar dit is een magere troost, wetende dat wij vragende partij zijn om de minimale arbeidstijd op te trekken naar zes uur in het kader van werkbaar werk.

- Arbeidsroosters moeten niet meer opgenomen worden in het arbeidsreglement: enkel de grenzen van flexibiliteit zullen voldoende zijn. Ervaring leert dat indien dingen niet duidelijk omschreven staan, De Lijn er haar eigen interpretatie aan kan geven. Dit speelt in het nadeel van onze technici en bedienden.

- Verbod op nachtarbeid wordt afgeschaft en de start van nachtarbeid verschuift van 20 naar 24 uur. Zij die nu al werken tijdens deze uren zouden er geen impact van mogen ondervinden, maar hoe zal men dit controleren? We vrezen daarom dat op termijn deze premies onder druk zullen komen te staan.

- Flexi-jobs in alle sectoren en opheffing van het verbod bij voltijdse tewerkstelling om te flexi-jobben bij verbonden ondernemingen: wij stellen ons grote vragen over de veiligheid van werknemers en reizigers. Onze rij- en rusttijden worden niet voldoende geregistreerd om systematisch te controleren of iemand te veel uren draait. Bij een zwaar ongeval daarentegen zal men dit wel onderzoeken en zal desgevallend de werknemer hiervoor verantwoordelijk worden gesteld.

- Versoepelen van de overuren, meer uren en minder controle, wat met de work-life balance van de werknemers?

Ziekte en sociaal overleg

Op de tweede plaats kijken we naar het onderdeel ‘ziekte’. Het aantal dagen ziekte zonder attest zal teruggebracht worden van drie naar twee. Op zich kan je hier wel iets voor zeggen, maar er stonden andere dingen in het regeerakkoord die ons meer verontrusten. Bijvoorbeeld dat men het gewaarborgd loon bij herval van ziekte pas zal kunnen krijgen na acht weken in plaats van de huidige twee weken, is wat ons betreft echt lamentabel.

Als derde aandachtpunt: het sociaal overlegmodel. Het feit dat deze regering het aantal paritaire comités wil verminderen, moet zeker onze aandacht krijgen. Wij als zeer klein paritair comité zouden wel eens in het vizier kunnen komen. Dit zou een grote deuk veroorzaken in de verdediging van onze leden en bij uitbreiding van iedereen die bij De Lijn werkt. Wij hopen vooralsnog dat het niet zo ver komt.

Pensioenen en nog meer

Vervolgens onze pensioenen. Hierover is al veel geschreven in de media. Eén ding kunnen we alvast besluiten: we zullen ofwel langer moeten werken om evenveel te krijgen in het beste geval, of we zullen langer moeten werken om minder te krijgen. De pensioenen bij De Lijn zijn al niet bijzonder hoog, dus dit is een regelrechte kaakslag in het gezicht van iedereen die er werkt.

Ten slotte zijn er ook nog de dossiers van de landingsbanen, het meetellen van de gelijkgestelde periodes en ga zo maar door… We kunnen jammer genoeg niet elk punt van dit akkoord belichten.

Wie op 13 februari nog niet overtuigd was van het nut om naar Brussel te trekken als protest tegen deze afbraakplannen, hopen we hierbij gemotiveerd te hebben om deel te nemen aan de volgende grote stakingsdag. Want dit staat vast: zonder verzet zal de situatie niet verbeteren.

Stan Reusen