Er was eens een minister die vond dat het management moest primeren op het recht. De ACOD heeft zich daar krachtig tegen verzet en de betrokken minister is al lang van het politieke toneel verdwenen. Maar zijn toenmalige collega van Financiën zit nog altijd op dezelfde stoel. Onder die minister evolueerde een goed werkend overleg met de overheid naar een flagrante miskenning van het syndicaal statuut.

Aanvankelijk bleef het bij informatie die uitgehold werd of die helemaal uitbleef. Later kwam het tot onderhandelingen die steeds langer uitgesteld werden, tot op het punt dat het eigenlijk te laat was. De uitleg van Financiën dat verworven rechten behouden werden, klopt niet helemaal. Twee keer al kreeg het personeel de verworvenheden van alle federale ambtenaren met vertraging toegekend. En het overleg, dat bleef helemaal uit.

Wij hadden gehoopt dat hier met de aanduiding van de nieuwe voorzitter van het directiecomité verandering in zou komen. Het zag er aanvankelijk goed uit. Wij werden al snel uitgenodigd op een zogenaamd 'strategisch seminarie' waar de grote lijnen werden uitgetekend van wat op stapel stond. En dat zou geen klein beetje worden. Toen wij vroegen naar een agenda voor het noodzakelijke overleg, werd ons verzekerd dat dit niet zou vergeten worden. Alle managers zaten er bij en knikten bevestigend.

Nu heeft de vroegtijdige val van de regering zeker een streep door de rekening van datzelfde management getrokken, maar blijkbaar zijn sommigen onder hen nog altijd doordrongen van de leuze dat het management voorgaat op het recht. Bij Douane en Accijnzen werden nieuwe diensten opgericht zonder enig overleg. Formeel worden deze aan bestaande diensten toegevoegd en dus is het overleg niet nodig, zegt de overheid. Nieuwe uurroosters worden intussen overlegd in de bevoegde basisoverlegcomités, als het niet vergeten wordt. Maar men ging ook over tot sluiting van bepaalde kantoren. Onze vraag naar overleg werd weggewuifd omdat zogezegd alle betrokkenen akkoord waren met de aangeboden oplossing. Tot we de druk opvoerden en het nationale overleg er eindelijk toch kwam.

Intussen is het hek helemaal van de dam. Bij de algemene administratie van de Patrimoniumdocumentatie wordt de herschikking van de diensten volop voorbereid. Wat dat betreft is er geen verschil met de andere algemene administraties. Alleen worden slag om slinger deadlines op het personeel losgelaten, met de nodige paniekreacties voor gevolg. Bij het Kadaster ging men zelfs nog verder: hele diensten werden verhuisd zonder enige communicatie, laat staan overleg. Wij kregen er pas lucht van nadat onze leden ons verwittigden. Het bleek nog sterker dan wij dachten. Een bepaalde gewestelijke directeur verhuisde een volledige dienst, zonder dat de centrale administratie of de dienst gebouwen op de hoogte waren. Of hoe de hoge overheid uiteindelijk oogst wat zij gezaaid heeft.

Voor de ACOD is het nu genoeg geweest. Wij eisen respect voor het syndicaal statuut en zullen het nodige doen om dat af te dwingen.

Aimé Truyens