Beproefd recept

Zoals Hilde Sabbe vandaag schreef in Het Laatste Nieuws…

Laten we het even van de positieve kant bekijken: het gáát weer ergens over in de politiek. Niet langer is het een schaduwspel bedreven in schimmige achterkamertjes. Geen partijtje armworstelen, touwtrekkerij en pootje lichten.

Er wordt weer gediscussieerd in het Vlaams Parlement. Het gaat - eindelijk - weer over de corebusiness van de politiek: keuzes maken. Over zaken die uw en mijn leven beïnvloeden. Werk, onderwijs, gezondheidszorg, cultuur... Over één ding is alvast (vrijwel) iedereen het eens: er moet worden bespaard.

En dan zie je een heleboel mensen teruggrijpen naar de beproefde recepten. Met de macht der gewoonte - ik zou bijna zeggen gedachteloos - het geld halen bij de modale burger, bij u en bij mij. Een beetje in de traditie van Colbert, minister van Financiën onder Lodewijk XIV, die voorstelde: "Sire, laten we de armen belasten, ze zijn met meer."

Natuurlijk worden in Vlaanderen niet de armen belast - zo brutaal zijn we niet. We zullen ook niet plots, van de ene dag op de andere, arm worden: er komt geen frontale aanval op onze welzijnsstaat. Er wordt wel aan de randjes geknaagd: een paar procentjes hier, een paar procentjes daar. De mensen gaan het voelen, maar ze denken tegelijk dat het niet anders kan.

Maar is dat ook echt zo? Zijn er echt geen andere pistes, oplossingen? Als zelfs een eminente hoogleraar als Paul De Grauwe een inkomensbelasting onvermijdelijk vindt, mogen we dat toch nog niet als onzin afdoen? Als andere economen pleiten voor een sterkere overheid, kunnen we dat toch niet naast ons neerleggen?

Misschien is het tijd voor meer verbeelding, durf, passie in de politiek. Wordt het een warme herfst, in die zin dat mensen weer ontdekken: politiek, dat gaat over óns.

Ik kan het niet beter zeggen.