Zelden een zo groot ‘male chauvinist pig’ gelezen als Derk-Jan Eppink in De Morgen van vandaag (‘De bevrijde vrouw’). Al weken woedt de controverse rond feminisme en wat daarrond hangt. De uitspraken van Monique De Knop en het boek van Caitlin Moran (‘How to be a woman’) zijn daar vanzelfsprekend niet vreemd aan.

Meningen zijn zoveel waard als diegene die ze poneert, maar feiten blijven nog steeds feiten. En laat het nu zo zijn dat cijfers de meesten onberoerd laten: ze wekken geen of weinig reacties op. Nochtans liegen diezelfde cijfers er niet om: er zijn geen of weinig topmanagers bij de overheid, de docenten aan de universiteiten zijn voornamelijk mannen en we zien een onderbezetting van vrouwen in de raden van bestuur en in het management van privébedrijven. Dat alles is mooi becijferd en bovendien becommentarieerd. En toch geen kat die ervan wakker ligt.

Maar durf niet te zeggen dat het glazen plafond bestaat, dat vrouwen keuzes moeten maken, dat vrouwen beter moeten zijn dan mannen (zijn ze dat al niet tout court?), dat supervrouwen bestaan (of net niet) of dat de ‘nieuwe man’ niet bestaat, nooit bestaan heeft en het twijfelachtig is of hij er zit aan te komen. Ik heb zelden zo weinig nuance en zo weinig realiteitszin gezien als in Eppinks column. Hij besluit als volgt: “Militante feministen leven in staat van ontkenning omdat ze hun slachtofferschap cultiveren. Het huwelijk overleefde het feminisme en huisvrouw is een eerzaam beroep. Gelukkig wil de moderne vrouw kinderen, een gezin en zo nodig een leuke baan. Ze is bevrijd, van het feminisme.”

Bullshit: vrouwen willen ook kunnen kiezen, net zoals mannen! En in een maatschappij waar een vrouwen dezelfde plichten worden opgelegd als mannen, moeten ze ook dezelfde rechten krijgen. Bovendien moeten er omstandigheden gecreëerd worden waarin die rechten realiteit worden.

Mijn generatie kreeg die kansen van haar moeders en grootmoeders. Zij maakten het ons mogelijk carrière en gezin te combineren. Door hun succes is die (hulp)opvang weggevallen. Het is nu aan de overheid om te zorgen dat kinderopvang en werkbaar werk met de combinatie van werk en gezin goed geregeld worden, dat kunstmatige barrières verdwijnen en dat onderwijs en opleiding zeer toegankelijk zijn.

En kijk even verder dan je neus lang is, Eppink. Kijk verder dan een mooi kleedje, lipstick en parfum of een tuinbroek, slippers en geen bh. Kijk naar de vrouw en niet naar de verpakking. En vooral: kijk naar de cijfers!

N.B.: Uit cijfers blijkt dat eenoudergezinnen met een vrouwelijk gezinshoofd vaker in armoede terecht komen. De oorzaak ligt in het feit dat vrouwen voor hetzelfde werk 22% minder verdienen dan hun mannelijke evenknie. Die armoede ligt dus niet aan het ontbreken van een ‘vader’ in het gezin. Dat beweren of daarmee schermen (zoals Eppink doet in zijn column), is pas echt seksistisch!