Rudy De Leeuw en Caroline Copers publiceerden vandaag een opiniestuk over het N-VA-programma. Graag voeg ik daar enkel punten aan toe.

De kosten voor de ziekenzorg moeten bevroren worden.
Dit betekent een inlevering voor elke burger die dagelijks zorg nodig heeft, die wekelijks bij de apotheek langs moet, die kampt met chronisch lijden, … Ook een aantal programma’s (o.m. invitrofertilisatie) moeten worden afgeremd of zelfs stopgezet. Gevolg: mensen worden naar het OCMW verkast.

Iedereen moet 45 jaar werken
Wie dat niet kan, betaalt onmiddellijk de rekening en ziet zijn of haar al niet zo hoog pensioen onmiddellijk verminderen. Weg met het debat over de zware en belastende beroepen. Weg met het debat over de sluiting van ondernemingen met oudere werknemers. Iedereen moet aan de slag, kunnen of niet. En indien je niet kan, is er altijd nog het OCMW.

De afschaffing van de index en tegelijk de bevriezing van de lonen
De prijzen van o.a. huisvesting, woningen, voedsel en onderwijs blijven stijgen. De lonen volgen niet. Maar geen nood, als je niet toekomt, is er altijd nog het OCMW.

Wie gaat dat betalen? Helaas, de openbare diensten zien hun werkingsmiddelen niet stijgen, integendeel zelfs. Geen extra geld voor voor het OCMW, ook niet voor het onderwijs, voor de gehandicaptenzorg, voor de gezondheidszorg, voor het openbaar vervoer… Dus ook geen extra koopkracht voor modale tweeverdieners, geen stimulans voor meer evenwicht tussen werk en gezinsleven, geen uitbolscenario voor oudere werknemers… Enkel de werkenden worden gestraft, terwijl bedrijven, grootverdieners en kapitaalkrachtingen de dans ontspringen.

Ach ja, en als het OCMW niet meer bijspringt, is er altijd nog de soepbedeling.*

*Voor een goed begrip: ik pleit niet voor OCMW-tussenkomsten. In een zichzelf respecterende samenleving zou dit het ultieme redmiddel moeten zijn. En er zijn rijke OCMW’s en minder rijke. Helaas kunnen de meeste hulpbehoevenden alleen bij deze laatste terecht.