• Nu de feestdagen voorbij zijn, lijkt het leven zijn gewone gangetje te hernemen. Er is weinig veranderd, want we zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe federale regering. Deel je de mening dat die er moet komen tegen elke kost?

Chris Reniers “Dat kan zeker de bedoeling niet zijn! Neen, er moet een goede, sociale regering komen, die oog heeft voor de noden van de werknemers en de openbare diensten. Niet een regering die naadloos het begrotingstekort van de regering Michel oplost door nog meer te besparen op openbare diensten en de sociale zekerheid en door nog meer fiscale cadeaus uit te delen zonder enige vorm van compensatie of garantie.”

• Ondertussen bestuurt de regering van lopende zaken verder het land, waarbij de ene minister al wat actiever lijkt dan de andere.

Chris Reniers: “Sommigen regeren zelfs lustig verder alsof ze nog de steun van het parlement hebben en alle legitimiteit van een volwaardige regering. Neem nu het departement Justitie, met aan het hoofd Koen Geens. Zijn recente, eenzijdige beslissing tot de invoering van een minimale dienstverlening in het gevangeniswezen ligt de ACOD zeer zwaar op de maag. Je moet weten dat de ACOD in het verleden in het Comité A gevochten heeft om ook in de openbare diensten bij conflicten een sociaal bemiddelaar in te zetten. Die moet dan beide partijen samenbrengen, begeleiden, luisteren en oplossingen voorstellen om uit de impasse te geraken. Onze verantwoordelijken van het gevangeniswezen hebben in het dossier van de minimale dienstverlening gebruik gemaakt van die procedure, omdat we al langer begrepen dat minister Geens en Rudy Van De Voorde, de directeur van het gevangeniswezen, hun visie op de minimale dienstverlening wilden doordrukken. Van de ene dag op de andere maakte de minister echter een einde aan die bemiddelingspoging."

• Is de minimale dienstverlening dan geen goede oplossing om de rechten van de gevangenen te vrijwaren?

Chris Reniers: “De minimale dienstverlening lost niets op voor de gevangenen en evenmin voor het gevangenispersoneel. De problemen die moeten aangepakt worden, bestaan al heel lang en wortelen zeer diep. Het personeel bevindt zich alle dagen in een oorlogszone van gevangenen die in overvolle, te kleine cellen zitten en onvoldoende voorbereid worden op re-integratie in de samenleving. De vakbonden kaarten die mensonwaardige omstandigheden aan en hebben daartegen meermaals gestaakt. De minister is echter kortzichtig en pakt door zijn eenzijdige invoering van de minimale dienstverlening enkel de stakende vakbonden aan, maar niet de oorzaak van de problemen in de gevangenissen. Dit is bijzonder pijnlijk, omdat we in het dossier van de minimale dienstverlening constructieve voorstellen deden, maar gewoon omzeild werden door het ‘primaat van de politiek’. Een motivering voor de eenzijdige politieke beslissing is er niet omdat ze weten dat ze in de hoek gedrumd werden door de terechte argumenten van de vakbonden.”

• Speelde dat ‘primaat van de politiek’ ook bij de beslissing van Vlaams minister Dalle om Paul Lembrechts, CEO van de VRT, opzij te schuiven?

Chris Reniers: “Iedereen die het goed meent met de VRT is zwaar getroffen door de beslissing van de minister en een deel van de raad van bestuur. Het is zonneklaar dat de politiek heeft gehandeld in zijn eigenbelang, niet in dat van de openbare omroep of het personeel. De CEO en het directiecomité kwamen na de aangekondigde besparingen door de Vlaamse regering duidelijk op voor de toekomst van het bedrijf en het personeel. Men heeft de CEO koudweg aan de kant gezet, zonder enige vorm van motivatie of aantoonbaar falen, gewoon omdat hij duidelijk maakte het niet eens te zijn met de koers van de regering Jambon. We weten al lang dat bepaalde partijen de openbare omroep zien als een kleine nichezender en dat ze waterdragers zijn voor private mediabedrijven. Iedereen kan zich nu vragen beginnen stellen over de media in Vlaanderen. Kan er nog sprake zijn van objectieve en correcte berichtgeving? Een dergelijk politiek beleid zet de deur open voor verdere verrotting en afbraak van de openbare omroep, ten voordele van een commercieel medialandschap. We zien trouwens dezelfde verrottingsstrategie bij De Lijn, bij de VDAB en bij lokale en regionale besturen. Het begint met onderfinanciering en strategisch verkeerde keuzes. Dat zet die openbare diensten onder druk, zodat de beleidsverantwoordelijken later kunnen zeggen: “Het werkt niet, we gaan het overlaten aan de privé.” Gezien de moeilijke financiële situatie van de regeringen van dit land, kan men zich afvragen waar het gezond verstand en de betrokkenheid van de politici zit. Eerst openbare diensten kapot maken, dan kritiek hebben, dan outsourcen en dan als de vermoorde onschuld zwijgen? Il faut le faire!”