De voorbije vijf jaar was minister Frank Vandenbroucke politiek verantwoordelijk voor het Vlaamse onderwijs. Bij de komst van de nieuwe Vlaamse regering werd hij (definitief?) opzijgeschoven. Naar aanleiding daarvan een terugblik.

Wij kennen onze rol en plaats als vakbond. Wij staan op onze syndicale autonomie. Tegelijk erkennen we ook de autonomie van de politieke partijen. Wij spreken ons bijgevolg niet uit over de keuzes die de sp.a maakte. Het is echter wel ons recht om een mening te hebben over het beleid dat een minister voert ten aanzien van onze leden en zelfs breder, tegenover alle personeelsleden binnen de diensten waarvoor wij als vakbond optreden. We schreven het al vroeger in Tribune: het beleid van gewezen minister Frank Vandenbroucke heeft het administratief, meesters-, vak- en dienstpersoneel geen windeieren gelegd.

Sinds de passage van Daniël Coens in Brussel omstreeks 1984 is het voor het MVD-personeel enkel kommer en kwel geweest. De vaste benoeming werd afgeschaft en het aantal personeelsleden bleef verminderen. Tegelijk konden zij fluiten naar koopkrachtaanpassingen, laat staan koopkrachtverbeteringen. Een paar schaarse keren viel van de grote onderhandelingstafel van de cao’s-onderwijs een kruimel van één procent loonsaanpassing voor hen.
Bij de (socialistische?) onderwijsministers die Coens opvolgden, leek het dat ze er enkel op uit waren om Coens te overtreffen. Het adagio van Luc Van den Bossche was 'minder maar beter betaald' overheidspersoneel. Voor het AMVD-personeel was het echter altijd minder.

Daarin zorgde Frank Vandenbroucke voor een ommekeer. Onder zijn bewind werd in 2006 cao VIII voor het Vlaams onderwijs afgesloten. Al tijdens de onderhandelingen was het mentaliteitsverschil zichtbaar: er werd ook effectief ruimte gemaakt om te onderhandelen over het AMVD-personeel. Voor het eerst sinds de oprichting van het gemeenschapsonderwijs in 1988 bleef er voor hen meer dan een kruimel over. Blikvanger blijft het optrekken van het vakantiegeld voor de vastbenoemde en de contractuele personeelsleden tot 92 procent van een maandsalaris. De salarisschalen van het administratief personeel werden opgetrokken, voor sommigen tot plus 15 procent.
Daarnaast werd een sociale doorbraak gerealiseerd voor de busbegeleiders. Voorheen hadden zij zelfs geen recht op een vast loon door hun betaling per prestatie. Nu hebben de busbegeleiders op zijn minst recht op arbeidsovereenkomsten van 10 maanden, met een vast maandloon. Tegelijk werd de mogelijkheid ingevoerd om tijdens de maanden juli en augustus te genieten van een bestaanszekerheidvergoeding, bovenop het stempelgeld.
Cao VIII voorziet eveneens in budgetten om de arbeidsovereenkomsten van het MVD-personeelsleden in het algemeen te verbeteren.

Het zou van onterechte valse bescheidenheid getuigen om onze rol als vakbond te minimaliseren. Uiteindelijk hebben wij mee onderhandeld over cao VIII. Maar het zou ook oneerlijk zijn geen oog te hebben voor de politieke wil van de verantwoordelijke Vlaams minister. In tegenstelling tot zijn voorgangers heeft Frank Vandenbroucke het AMVD-personeel wel een volwaardige plaats toegekend binnen een cao.

Hoe zal het nu verder gaan? Pascal Smet (sp.a) is de nieuwe Vlaams minister bevoegd voor onderwijs. Zet hij ten aanzien van het AMVD-personeel de trend door die Frank Vandenbroucke zette? Wij hopen van wel. Het feit dat Mieke Vermeiren aan het kabinet Onderwijs verbonden blijft, is al een positief signaal.

Hilaire Berckmans