Sinds 24 oktober is het Algemeen Secretariaat van ACOD Onderwijs weer voltallig: Marc Borremans is die dag verkozen tot adjunct-algemeen secretaris. Samen met Nancy Libert en Jean-Luc Barbery zal hij de dagelijkse leiding van onze sector verzekeren.

In je verkiezingstoespraak zei je dat je vrij vlug de taak van afgevaardigde hebt opgenomen. Waarom?

Marc: “Dat was op vraag van een collega die al afgevaardigde was, hij vroeg me om de delegatie te komen versterken. Ik heb daar wel een paar jaar laten overgaan, want ik was pas in dienst en wilde eerst aantonen dat ik deftig kon functioneren als leerkracht. Ik vond dat je geen afgevaardigde kan zijn als er eventueel problemen zijn rond je functioneren.”

Had je dan nadien als afgevaardigde ook conflicten met je directeur?

Marc: “Zeker, maar we bleven wel professioneel. We zegden de zaken in elkaars gezicht en vaak werd er op tafel geslagen, maar zodra de zaken uitgepraat waren, gingen we verder. Mijn oud-directeur is nu al tien jaar met pensioen, maar we gaan nog ieder jaar een of twee keer met elkaar uit eten. “

Je onderhandelt graag en hard, zeg je zelf, en je hebt een paar keer met succes harde acties gevoerd. Wat vind je het belangrijkst, onderhandelen of actie voeren?

Marc: “Onderhandelen - dat is de basis van wat de vakbond moet doen. Ik denk hier aan die schoolafgevaardigde over wie ik het net had. Toen ik zelf secretaris was, riep ik hem op om actie te voeren en te staken in zijn school. Hij reageerde toen: ‘Marc, ik betaal al jaren lidgeld, ik verwacht dat mijn vakbond de zaken oplost in plaats van problemen te creëren.’ Dat is mij altijd bijgebleven. Ik denk dat onze leden van ons in de eerste plaats verwachten dat wij de zaken oplossen door te onderhandelen. Een actie is eigenlijk een mislukking van de onderhandelingen.”

Wat doet dat met een mens, twintig jaar veldwerk in Brussel? Hoe keek Marc Borremans naar het onderwijs, toen hij zijn mandaat als regiosecretaris opnam en hoe kijkt hij ernaar, nu hij dat mandaat neerlegt?

Marc: “Wanneer je als secretaris begint met een idealisme dat je – gelukkig maar – behoudt, dan denk je dat je door regeltjes te maken misbruiken, wantoestanden en fraude kan voorkomen, zowel voor het personeel als voor de leerlingen. Mettertijd merk je echter dat té veel regelgeving een omgekeerd effect heeft. De mensen die het goed menen met het onderwijs, worden slachtoffer van een zeer stringente regelgeving, terwijl wie misbruiken wil maken of wil frauderen, gewoon verder doet. Na twintig jaar ga je de zaken objectiever bekijken en minder vanuit ‘hoekjes’. Zo heb ik geleerd dat niet de onderwijsnetten het probleem zijn, maar individuele scholen of directeurs over de netten heen.”

Heb je gedurende die twintig jaar ook Brussel zien evolueren.

Marc: “Ik heb Brussel zien veranderen van een regio waar te weinig leerlingen waren en we moesten knokken voor het behoud van de tewerkstelling naar een regio waar er een tekort aan capaciteit is en waar het belang van het Nederlandstalig onderwijs explosief is toegenomen. Men heeft te laat gereageerd op dat capaciteitstekort. Gelukkig evolueren de zaken nu positief en maakt men in het secundair onderwijs niet dezelfde fout als in het basisonderwijs en pakt men het capaciteitsprobleem proactief aan. Een ander probleem is nog niet opgelost: er is een enorm tekort aan leerkrachten.”

Je komt nu terecht in een team, bij Nancy en Jean-Luc. Welke meerwaarde bied jij, welke complementaire competenties breng je mee om dit team te versterken?

Marc: “Ik ben sterk in hoger onderwijs en gelijke onderwijskansen. Ik heb het geluk gehad dat ik me daarin heb kunnen inwerken in Brussel. Ik werkte daar trouwens ook in een team, want ik beschouwde mijn medewerker Lars en Jo als mijn gelijken. Ik zal mijn manier van werken dus gewoon kunnen verderzetten. Ik denk niet hiërarchisch, wel in een geest van samenwerken.”

Welke kwaliteiten heb je de bieden voor onze vakbond?

Marc: “Ik ben een teamspeler, ik kan goed samenwerken. Dat is een enorme meerwaarde voor onze organisatie. Ik ben ook een goed financieel beheerder. Onze organisatie heeft ook een zakelijke kant. Daar ben ik goed in.”

De laatste vraag. Een van Nancy’s speerpunten is ‘een afgevaardigde in iedere school’. Wat zou jij de komende jaren graag realiseren?

Marc: “Ik zou willen dat de socialistische vakbond sterker aanwezig is binnen het vrij onderwijs, zeker voor het hoger onderwijs.”