Na jaren van onduidelijkheid is het verdict gevallen. De exploitatie van de luchthavens Antwerpen-Deurne en Oostende-Brugge wordt gedeeltelijk geprivatiseerd. Hiervoor lagen al sedert september 2007 plannen op tafel. Meer dan zes jaar later is de realisatie een feit.

Er wordt hiervoor een luchtvaartontwikkelingsmaatschappij (LOM) opgericht. Dit wordt een publiekrechtelijk EVA, die verantwoordelijk wordt voor de basisinfrastructuur, dit tegen een concessievergoeding. De luchthavenexploitatiemaatschappij (LEM) zal instaan voor de commerciële uitbating van de luchthaven. Dit is een privaatrechtelijke vennootschap waarin publieke en private partners buiten het Vlaamse Gewest kunnen participeren.

Het verwonderde ons dat er slechts één firma inschreef op de openbare aanbesteding: de Franse firma Egis. Egis is een speler die zich nog niet lang begaf onder de luchtvaartspelers. Ze hebben sedert een drietal jaar de concessies over luchthavens in Cyprus en vooral in Afrika waar ze in Gabon en Congo-Brazaville kleine luchthavens uitbaten.

Egis krijgt ook als opdracht in te staan voor de goede werking van de veiligheid van het vliegtuigverkeer op de grond en de veiligheidscontrole van passagiers, bagage en vracht en de luchthavenbrandweer, gesponsord door Vlaanderen. Met andere woorden, de Vlaamse belastingbetaler betaalt, de Franse uitbater strijkt de centen op.

Dit is vooral een politieke beslissing waar we als vakorganisaties met de rug tegen de muur stonden. We hebben echter na enkele gerichte prik- en stakingsacties voor het personeel toch een en ander kunnen verkrijgen.

Het statutaire personeel blijft personeel van de Vlaamse overheid en wordt ter beschikking gesteld. Het Vlaams personeelsstatuut blijft voor hen van toepassing. Als er bijvoorbeeld naar aanleiding van een nieuwe cao 2013-2014 nieuwe voordelen zouden worden afgedwongen, dan zijn deze ook op het statutair personeel van de luchthavens van toepassing. Voor het contractuele personeel hebben we kunnen afdwingen dat ze alles behouden wat ze hebben op het moment van de overdracht op 1 januari 2014. Dit gaat van loon tot verlofregeling, anciënniteit en alle sociale en andere voordelen. De onderhandelingen werden hard en intens gevoerd maar door de acties van de leden én de tijdsdruk om tot een akkoord te komen, werd dit resultaat al bij al een succes.

ACOD is ervan overtuigd dat deze privatisering niet nodig was, als men het beheer van de luchthavens van in het begin degelijk gevoerd had. Zo kwam bij ons de mening tot stand dat de Vlaamse regering(en) simpelweg van deze luchthavenexploitatie af wilde, kost wat kost.

Op 12 september zitten de vakbonden een eerste maal samen na de definitieve beslissing tot privatisering met de leiding van Egis om de overlegstructuren verder te formaliseren. We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat praten met Egis, een private partner, voorlopig vlotter verloopt dan eerder met de Vlaamse overheid, op zijn minst met de secretaris-generaal van het moederdepartement MOW, het kabinet Crevits en zeker ook niet te vergeten de algemeen directeur van de luchthaven Oostende die het leven van het personeel flink bemoeilijkte. Misschien is dat de eerste kop die zal rollen?

Jan Van Wesemael